ذو الحجة ١٠ .. الحمد لله ... ഇന്നെനിക്ക് 19 വയസ്സ് തികയുന്നു... ആയുസ്സിന്റെ പുസ്തകത്തിൽ, കറുപ്പും വെളുപ്പും വരകൾക്കിടയിൽ നിറപ്പകിട്ടാർന്നതും നിറം കെട്ടതുമായ ഒരു പാട് ഓർമ്മകൾ കുത്തി വരഞ്ഞിട്ട ഒരു താൾ കൂടെ മറിക്കപ്പെട്ടിരിക്കുന്നു... മുന്നിൽ പിറന്നുവീണ കുഞ്ഞിന്റെ നിഷ്കളങ്കമായ പുഞ്ചിരിയുടെ വെൺമയോടെ ഒരു താൾ _നീയിതെന്നെ എന്തു ചെയ്യാനുള്ള പുറപ്പാടാ?_ എന്ന മട്ടിൽ മലർന്നു കിടക്കുന്നു... ഇത്തവണത്തെ ചിത്രമെങ്കിലും ഒന്ന് മനോഹരമായി വരക്കാൻ പറ്റിയിരുന്നെങ്കിൽ... ബഹുവിധ വർണക്കൂട്ടുകളൊന്നും കയ്യിൽ സ്റ്റോക്കില്ല... ന്നാലും... കരിക്കട്ട കൊണ്ടു പോലും മനോഹരമായി വരക്കാല്ലോ... എഴുന്നേറ്റു വന്നപ്പോൾ മുറ്റത്താകെ ഇന്നലെ രാത്രി വീശിയ കാറ്റിൽ വീണ ഇലകളും കൊമ്പുകളും നിറഞ്ഞു കിടക്കുന്നു... പച്ചിലകളാണധികവും... വീഴാൻ പഴുക്കണമെന്നൊന്നുമില്ലല്ലോ... അതെ, ഒരു ചെറു കാറ്റ് മതി... അല്ലെങ്കിലും വിടരാതെ കൊഴിയുന്ന എത്ര മൊട്ടുകൾ... എന്നിട്ടും നാമൊന്നും പാഠം പഠിക്കുന്നില്ലല്ലോ ന്നോർക്കുമ്പോഴാണ് സങ്കടം... പഠിപ്പിക്കുന്നതൊന്നും ശരിയ്ക്കും പഠിക്ക്ണില്ലാന്ന് തോന്നുമ്പോ നമ്മടെ മാഷന്മാരൊക്കെ ചെയ്യുമ്പോലെ ഒരു പിടുത്തം റബ്ബും അങ്ങട് പിടിച്ചു... ഗ്രൂപ്പുകളിലെ കളിയും ചിരിയും എത്ര പെട്ടെന്നാണടങ്ങിയത് ... ആഘോഷവും ആർഭാടവും എത്ര വേഗമാണൊടുങ്ങിയത്... കിടപ്പാടവും സ്വപ്നങ്ങളുമെല്ലാം എത്ര നിമിഷം കൊണ്ടാണ് വീണുടഞ്ഞത്... *റബ്ബേ നീ തുണ* എത്ര പെട്ടെന്നാണ് സ്റ്റാറ്റസായി മാറിയത് ... റബ്ബ് ശിക്ഷിക്കുമ്പോൾ റബ്ബിനെ തന്നെ ഉള്ളാലെ വിളിക്കുന്ന മഹാത്ഭുതം... തിരിച്ചറിവിന്റെ മഹാ വിസ്മയം... ഇനി വിളി വൈകിക്കേണ്ട - സ്വപ്നങ്ങളിൽ വെള്ളം തലോടുന്നത് വരെ... ഏതായാലും ഒരു സന്തോഷ വാർത്തയുണ്ട്... *മനുഷ്യരെല്ലാരും ഒന്നായിരിക്കുന്നു...* ��✍��
[ ] کھلتا خواب * * ✍ مسجد سے صبح کا اذان کی صدا گونجی۔ علی اپنے بستر سے اٹھا۔ صبح کی نماز ادا کرنے کے لیے جلدی مسجد گیا۔ نماز کے بعد کچھ دیر قرآن پاک تلاوت کیا۔ اور پھر گھر لوٹا۔ پھر گھروں میں روزنامہ بانٹنےکے لیے نکلا۔ علی ایک یتیم لڑکا ہے اس لئے اپنے خاندان کو قیادت کرنے کے لئے اس کو کام کرنا پڑتاہے۔ علی کو ایک بھائی اور ایک بہن بھی ہیں۔ سارے کام وه اچھے طور پر کرتے ہیں۔ اسکول میں دسویں درجے میں بڑھتا ہے۔ ہر دن اسکول سے واپس آ کر گھر میں پڑھنے کے لئے وقت خرچ کرے گا۔ اپنی ساری وقت پڑھنے کے لیے استعمال کرتا ہے۔ اس کی چاہت ایک انجینئر بننا ہے۔ اسکول جانے کی وقت علی اپنی ماں کی چہرا چومتا ہے۔ اسکول میں وه ایک اچھا طالب ہے۔ شام کو اسکول سے گھر لوٹنے کی وقت اس نے اپنے گھرکے سامنے قائم ہویے دکان میں جائیگا۔ اور کچھ دیر ادھر کام کر کےکچھ پیسا اپنے L خاندان کے لیے کمائیگا۔ علی کی جد و جہد سے اپنے خاندان کی زندگی آگے بڑھتی ہے۔ اسکول میں ا۔س کا امتحان آنے والی ہے۔ الیے علی پڑھنے میں بہت اچھی طرح توجہ دینے لگا۔ اورخاندان کی قیادت کرنے کے درمیاں علی کی ماں کو کینسر کی بیماری پکڑی۔اور وه نہیں جانتے تھے کہ آگے کیا کرنا ہے۔ اور جب وه اسکول سے واپس آئے تو اپنی امی کو مصیبت میں دیکھا۔ اور وه اپنی امی سے کہا" اگر میں بڑا ہو جاؤں تو آپ کو حج اور عمره کے لئے لے جاؤں گا۔ اور میں ایک گاڑی خرید کر آپ کو بہت خوبصورت منظر دیکھنے کے لیے بھی لے جاؤں گا"۔ امی نے علی سے پوچھا " کیا اگر میں مر جاؤں تو تم چھوٹی بھائیاوربہن ک ا خیال رکھے گا؟"۔ اعلی جواب دیا بہت دن گزر چکے ہیں، امتحان قریب ہو گیا ہے علی انتھک جاگے سیکھ رہا ہے۔ عادت کے خلاف آج امی نےعلی کو صبح کی نماز کے لیے نہیں اٹھایا۔ اسے بہت زیاده تھکاوٹ اور بخار لگتا تھا۔ اسے اسپتال پہنچا گئی۔ اور ا۔س۔یو۔ میں داخل کی گئی۔ علی پریشان تھا اسے کوئی کام میں بھی مرکوز نہیں ره سکا۔ علی اسکول میں امتحان لکھنے کے لیے جانے کی وقت امی کو دیکھا۔ اپنی ماں کی حالدیکھ کر اس نے گڑگڑایا۔ ماں نے اسے کہا "تم ضرور اچھی طرح پڑھنااور سیکھنا" ۔ علی امی کو چوما۔ امتحان کے لئے اسکول پہنچے تو سب پڑھ رہےتھے۔ لیکن علی کو پڑ نہ سکا، وه اپنی ماں کے لیے دعا کیا۔ امتحان میں علی اپنے منزل مل سکا اس کے دھڑکن تیز ہوا۔ دوڑ دوڑ کے گھر پہنچے تو وه دیکھا کہ اپنی ماں کا جس میں ایک بستر میں لیٹا گیا ہے۔ وه اپنی ماں کے باتیں ایک بار بھی سوچا " زندگی کو بڑے کوششوں کے ساتھ آگے بڑھانا چاہیے"۔ بھائی اور بہن علی سے پوچھے " ہمارے ماں کو کیا ہو گیا، اسے کہاں لے جاتا ہے ؟". علی کو کوئی جواب نہ تھا۔ وه چپکے چپکے ر و رہا تھا۔ علی پھر بھی اپنی زندگی کو ششوں کے ساتھ اگے چلایا۔ دنوں گزرتےگئے، علی کو اپنی زندگی کی سارے منزلوں مل سکا۔ وه اپنی امی کی قبر کے کنارے گیا۔ اور ماں کے لیے دعا کی۔ "پیارے بیٹا زندگی میں بہت سارے مشکلیں آ جاییں گے، انھیں ہمت کے ساتھ مقابلہ کرنا ہے"۔ علی اپنی زندگی کیکہانی اپنا بیٹے کو سنا رہا تھا۔❤
ذو الحجة ١٠ .. الحمد لله ...
ReplyDeleteഇന്നെനിക്ക് 19 വയസ്സ് തികയുന്നു... ആയുസ്സിന്റെ പുസ്തകത്തിൽ, കറുപ്പും വെളുപ്പും വരകൾക്കിടയിൽ നിറപ്പകിട്ടാർന്നതും നിറം കെട്ടതുമായ ഒരു പാട് ഓർമ്മകൾ കുത്തി വരഞ്ഞിട്ട ഒരു താൾ കൂടെ മറിക്കപ്പെട്ടിരിക്കുന്നു... മുന്നിൽ പിറന്നുവീണ കുഞ്ഞിന്റെ നിഷ്കളങ്കമായ പുഞ്ചിരിയുടെ വെൺമയോടെ ഒരു താൾ _നീയിതെന്നെ എന്തു ചെയ്യാനുള്ള പുറപ്പാടാ?_ എന്ന മട്ടിൽ മലർന്നു കിടക്കുന്നു... ഇത്തവണത്തെ ചിത്രമെങ്കിലും ഒന്ന് മനോഹരമായി വരക്കാൻ പറ്റിയിരുന്നെങ്കിൽ... ബഹുവിധ വർണക്കൂട്ടുകളൊന്നും കയ്യിൽ സ്റ്റോക്കില്ല...
ന്നാലും... കരിക്കട്ട കൊണ്ടു പോലും മനോഹരമായി വരക്കാല്ലോ...
എഴുന്നേറ്റു വന്നപ്പോൾ മുറ്റത്താകെ ഇന്നലെ രാത്രി വീശിയ കാറ്റിൽ വീണ ഇലകളും കൊമ്പുകളും നിറഞ്ഞു കിടക്കുന്നു... പച്ചിലകളാണധികവും... വീഴാൻ പഴുക്കണമെന്നൊന്നുമില്ലല്ലോ... അതെ, ഒരു ചെറു കാറ്റ് മതി...
അല്ലെങ്കിലും വിടരാതെ കൊഴിയുന്ന എത്ര മൊട്ടുകൾ...
എന്നിട്ടും നാമൊന്നും പാഠം പഠിക്കുന്നില്ലല്ലോ ന്നോർക്കുമ്പോഴാണ് സങ്കടം...
പഠിപ്പിക്കുന്നതൊന്നും ശരിയ്ക്കും പഠിക്ക്ണില്ലാന്ന് തോന്നുമ്പോ നമ്മടെ മാഷന്മാരൊക്കെ ചെയ്യുമ്പോലെ ഒരു പിടുത്തം റബ്ബും അങ്ങട് പിടിച്ചു... ഗ്രൂപ്പുകളിലെ കളിയും ചിരിയും എത്ര പെട്ടെന്നാണടങ്ങിയത് ... ആഘോഷവും ആർഭാടവും എത്ര വേഗമാണൊടുങ്ങിയത്... കിടപ്പാടവും സ്വപ്നങ്ങളുമെല്ലാം എത്ര നിമിഷം കൊണ്ടാണ് വീണുടഞ്ഞത്... *റബ്ബേ നീ തുണ* എത്ര പെട്ടെന്നാണ് സ്റ്റാറ്റസായി മാറിയത് ...
റബ്ബ് ശിക്ഷിക്കുമ്പോൾ റബ്ബിനെ തന്നെ ഉള്ളാലെ വിളിക്കുന്ന മഹാത്ഭുതം... തിരിച്ചറിവിന്റെ മഹാ വിസ്മയം... ഇനി വിളി വൈകിക്കേണ്ട - സ്വപ്നങ്ങളിൽ വെള്ളം തലോടുന്നത് വരെ...
ഏതായാലും ഒരു സന്തോഷ വാർത്തയുണ്ട്... *മനുഷ്യരെല്ലാരും ഒന്നായിരിക്കുന്നു...* ��✍��
[ ] کھلتا خواب *
ReplyDelete*
✍ مسجد سے صبح کا اذان کی صدا گونجی۔ علی اپنے بستر سے اٹھا۔
صبح کی نماز ادا کرنے کے لیے جلدی مسجد گیا۔ نماز کے بعد کچھ دیر
قرآن پاک تلاوت کیا۔ اور پھر گھر لوٹا۔ پھر گھروں میں روزنامہ بانٹنےکے لیے نکلا۔ علی ایک یتیم لڑکا ہے اس لئے اپنے خاندان کو قیادت
کرنے کے لئے اس کو کام کرنا پڑتاہے۔ علی کو ایک بھائی اور ایک
بہن بھی ہیں۔ سارے کام وه اچھے طور پر کرتے ہیں۔ اسکول میں دسویں
درجے میں بڑھتا ہے۔ ہر دن اسکول سے واپس آ کر گھر میں پڑھنے
کے لئے وقت خرچ کرے گا۔ اپنی ساری وقت پڑھنے کے لیے استعمال
کرتا ہے۔ اس کی چاہت ایک انجینئر بننا ہے۔ اسکول جانے کی وقت علی
اپنی ماں کی چہرا چومتا ہے۔ اسکول میں وه ایک اچھا طالب ہے۔ شام
کو اسکول سے گھر لوٹنے کی وقت اس نے اپنے گھرکے سامنے قائم
ہویے دکان میں جائیگا۔ اور کچھ دیر ادھر کام کر کےکچھ پیسا اپنے
L خاندان کے لیے کمائیگا۔ علی کی جد و جہد سے اپنے خاندان کی زندگی
آگے بڑھتی ہے۔
اسکول میں ا۔س کا امتحان آنے والی ہے۔ الیے علی
پڑھنے میں بہت اچھی طرح توجہ دینے لگا۔ اورخاندان کی قیادت کرنے
کے درمیاں علی کی ماں کو کینسر کی بیماری پکڑی۔اور وه نہیں جانتے
تھے کہ آگے کیا کرنا ہے۔ اور جب وه اسکول سے واپس آئے تو اپنی
امی کو مصیبت میں دیکھا۔ اور وه اپنی امی سے کہا" اگر میں بڑا ہو
جاؤں تو آپ کو حج اور عمره کے لئے لے جاؤں گا۔ اور میں ایک گاڑی
خرید کر آپ کو بہت خوبصورت منظر دیکھنے کے لیے بھی لے جاؤں
گا"۔ امی نے علی سے پوچھا " کیا اگر میں مر جاؤں تو تم چھوٹی بھائیاوربہن ک ا خیال رکھے گا؟"۔ اعلی جواب دیا
بہت دن گزر چکے ہیں، امتحان قریب ہو گیا ہے علی انتھک جاگے
سیکھ رہا ہے۔ عادت کے خلاف آج امی نےعلی کو صبح کی نماز کے
لیے نہیں اٹھایا۔ اسے بہت زیاده تھکاوٹ اور بخار لگتا تھا۔ اسے اسپتال
پہنچا گئی۔ اور ا۔س۔یو۔ میں داخل کی گئی۔ علی پریشان تھا اسے کوئی
کام میں بھی مرکوز نہیں ره سکا۔ علی اسکول میں امتحان لکھنے کے
لیے جانے کی وقت امی کو دیکھا۔ اپنی ماں کی حالدیکھ کر اس نے
گڑگڑایا۔ ماں نے اسے کہا "تم ضرور اچھی طرح پڑھنااور سیکھنا" ۔
علی امی کو چوما۔ امتحان کے لئے اسکول پہنچے تو سب پڑھ رہےتھے۔
لیکن علی کو پڑ نہ سکا، وه اپنی ماں کے لیے دعا کیا۔
امتحان میں علی اپنے منزل مل سکا اس کے دھڑکن تیز ہوا۔ دوڑ
دوڑ کے گھر پہنچے تو وه دیکھا کہ اپنی ماں کا جس میں ایک بستر
میں لیٹا گیا ہے۔ وه اپنی ماں کے باتیں ایک بار بھی سوچا " زندگی کو
بڑے کوششوں کے ساتھ آگے بڑھانا چاہیے"۔ بھائی اور بہن علی سے
پوچھے " ہمارے ماں کو کیا ہو گیا، اسے کہاں لے جاتا ہے ؟". علی کو
کوئی جواب نہ تھا۔ وه چپکے چپکے ر و رہا تھا۔ علی پھر بھی اپنی
زندگی کو ششوں کے ساتھ اگے چلایا۔ دنوں گزرتےگئے، علی کو اپنی
زندگی کی سارے منزلوں مل سکا۔ وه اپنی امی کی قبر کے کنارے گیا۔
اور ماں کے لیے دعا کی۔ "پیارے بیٹا زندگی میں بہت سارے مشکلیں آ
جاییں گے، انھیں ہمت کے ساتھ مقابلہ کرنا ہے"۔ علی اپنی زندگی کیکہانی
اپنا بیٹے کو سنا رہا تھا۔❤